Er was eens een Schotse man genaamd Angus, die bekend stond om zijn liefde voor whisky. Op een dag besloot Angus om een wandeling te maken door de prachtige Schotse Hooglanden. Terwijl hij liep, werd hij overvallen door een dichte mist en raakte hij hopeloos verdwaald. Uren gingen voorbij en Angus begon zich steeds meer zorgen te maken over hoe hij thuis zou komen.
Uiteindelijk, toen de mist begon op te klaren, zag Angus een klein, afgelegen huisje in de verte. Hij haastte zich erheen in de hoop op hulp te kunnen rekenen. Tot zijn grote opluchting werd de deur geopend door een vriendelijke oude man.
Angus smeekte om onderdak voor de nacht en de oude man stemde toe. Binnen bood de oude man Angus een glas whisky aan om hem op te warmen. Angus, die zichzelf een kenner van whisky noemde, nam een slok en proefde meteen dat het geen gewone whisky was. Hij vroeg de oude man waar hij zo’n voortreffelijke drank vandaan had gehaald.
De oude man glimlachte en zei: “Wel, mijn vriend, die whisky heb ik zelf gestookt. Ik ben hier al mijn hele leven whisky aan het maken, en dat is de beste die ik ooit heb geproefd.”
Angus was verbaasd en vroeg de man om hem te laten zien hoe hij het deed. De oude man stemde toe en nam Angus mee naar zijn kleine distilleerderij achter het huis. Daar legde hij het hele proces uit, van het mouten van de gerst tot het destilleren en rijpen van de whisky.
Die nacht sliep Angus als een roos, en de volgende ochtend bedankte hij de oude man hartelijk voor zijn gastvrijheid en zijn les in whisky maken. Terwijl hij vertrok, beloofde Angus om de oude man nog eens te bezoeken en hem een fles van zijn eigen handgemaakte whisky te brengen.
En zo eindigde Angus’ avontuur in de mistige Schotse Hooglanden, met een nieuwe waardering voor whisky en een ontmoeting met een ware meester in het vak.